Naar Cordoba

Mooie rit van Toledo naar Cordoba, waarbij het zonnige weer zeker een rol speelde. Spectaculair zou je het landschap, ’t zal wel een hoogvlakte zijn, niet kunnen noemen. Licht glooiend, wijds uitzicht, met hier en daar aan de randen mooi gevormde, wat puntige heuvels. Geen bos, alleen bouwland. Door de verschillen in bewerking en/of begroeiing van de kavels ontstaat er echter een prachtige combinatie en afwisseling van kleur en textuur. Sommige stukken aarde doen van een afstand denken aan fluweel of suède. Daarboven plotseling een paar grote roofvogels en vlak daarna zien we dat er een groep rondcirkelt van zo’n 15 stuks. Knipperlichten aan en auto aan de kant. Het eerste wat opviel aan de vogels was een lichtgekleurde kop. Nu keken wij tegen hun onderkant aan dus het kan ook een witte keel zijn geweest. Na raadpleging van het vogelboek houden we het op monniksgieren. Nauwelijks van de opwinding bekomen, zegt Gerda, die rijdt, wat loopt daar in de wei op kwart over drie, zijn dat ooievaars? Ik zag 2 vogels op hoge poten van onbestemde kleur. Ze waren wat ver weg en zo op het blote oog kon ik er geen ooievaars van maken. Voor de leken onder jullie, het is bij vogelaars de gewoonte om plaatsaanduidingen weer te geven d.m.v. een tijd. Zie je iets recht vooruit dan is dat op 12 uur en bevindt het vogeltje zich recht achter je, dan is dat op 6 uur. Onnodig te vermelden dat er zelden vogels op 6 uur worden gezien; 10 voor half 6 wordt al moeilijk. Een ander verschijnsel is het gebruik van afkortingen. Zo kan het voorkomen dat, wanneer er plots een vogeltje uit een struik tevoorschijn komt, iemand roept : “robotap”. De echte vogelaar reageert niet zichtbaar, dus niks van “tjeetje !” of “zo hee!”. Bij voorzichtige navraag blijkt dat het de afkorting is van roodborsttapuit. Als je wat langer meeloopt, ga je beter begrijpen waarom er gewerkt wordt met dit soort afkortingen. Het irritante van vogels is dat ze de meeste tijd verstopt zitten tussen bladeren en als ze daar al tussenuit komen, is het meestal om zo snel mogelijk in een ander gebladerte te duiken. In de korte tijd dat hij te zien is, moet én de naam worden genoemd én moet iedereen hem kunnen zien. Voor mij als leek bestaat de helft van onze gevederde mededieren uit kbv-tjes, die op basis van kleur en/of lengte van de wenkbrauwstreep door de kenner van elkaar worden onderscheiden. “Kleine Bruine Vogeltjes” dus. Vogels… je kan er dagen over praten. Maar nog even terugkomend op die onbestemde kleur op hoge poten…in een weiland verderop liep er wel een halve vlucht van die dieren, die bij nadere beschouwing kraanvogels bleken te zijn. Grapjes hierover zal ik achterwege laten, hoewel de naam zich daarvoor goed leent. Even buiten het centrum van de stad een municipal gevonden, die z’n naam El Brillante niet voor de volle 100% waarmaakte. Wat daar wel stond te schitteren was een prachtige camper een echte klassieker van het merk (?) Airstream, zie foto. En dankzij de Carrefour, waar verse vis te koop is van acceptabele kwaliteit, luidde het menu van die dag : pijotas-filet (soort wijting, schelvis of kruising daarvan?) gebakken op het vel, daarna gevallen op de vloer, couscous met rash al hanout (niet op spelfouten letten) + knoflook en als groente pimientos gebakken in olijfolie. Pimientos zijn een soort kleine groene paprikaatjes, die je in z’n geheel bakt en van het steeltje afhapt. In Spanje heb je de wereldberoemde pimientos dePadron, die je in Nederland bijna nooit ziet. In Amsterdam ontdekte ik toevallig een Spaanse winkel die ze heeft. Die van de Carrefour kwamen niet uit Padron, maar uit Marokko. Het verschil was te proeven, maar we hebben ze ons prima laten smaken.