Naar de Twee Gezusters

Met guur mistig weer (4°C) vertrekken we op 5 dec. uit Cordoba, bestemming Sevilla. Ongeveer het afzien-weer waarin je vroeger altijd met je kinderen stond te wachten op de aankomst van Sinterklaas. Het verlangen naar hogere temperaturen dringt zich steeds meer op. We vermijden consequent snelwegen en nemen de route die bovenlangs de Guadalquivir loopt. Al vrij snel geraken we uit de mist en het wordt steeds zonniger en warmer. De gekozen weg loopt door een landschap dat wij saai vinden en langs de weg is veel onduidelijk gerommel. Een paar dagen geleden werden we voor het eerst verrast door hellingen vol met immens grote zonnepanelen en ook nu weer komen we die met enige regelmaat tegen. Misschien krijgt Spanje daar veel subsidie voor, hoe dan ook maakt het de indruk alsof hier serieus beleid wordt gevoerd m.b.t. alternatieve energie. Als we in de buurt van Sevilla komen loopt het tegen vieren en we weten niet of er campings of camperplaatsen zijn in de stad. Informatieborden zijn niet in zwang, dus raadplegen we de lokale bevolking op een terras. Niemand weet iets van campings in Sevilla en we worden verwezen naar Dos Hermanas, een witte stip op de kaart zo’n 17 km. onder Sevilla. Omdat we intussen hebben ervaren dat aan het eind van de dag in een stad iets gaan zoeken, wat er mogelijk niet is, slecht is voor ons humeur, kiezen we voor Dos Hermanas. Het lijkt een eitje, kleine plaats dus iedereen moet die camping kennen. Nou in de tijd die we bezig zijn geweest om ten eerste in Dos Hermanas te geraken en ten tweede om de camping te vinden, hadden we zelf gemakkelijk een camping kunnen beginnen in Sevilla. We kwamen zelfs terecht op een paardenrenbaan die ook Dos Hermanas bleek te heten. De camping bleek een soort ommuurde tuin bij een vervallen villa, gelegen bij een aftands motel. Gerda vond het in eerste instantie een treurige plek, maar intussen was het lekker weer geworden en vergeleken bij Marokko was dit misschien wel van een ongekende luxe. En tegen de tijd dat ze bij een rondje vogels kijken op het terrein een echtpaar hop had gezien, was de schrik van Ger hophop verdwenen.
Het menu van de dag: rundergehaktballetjes met wat tabasco, jus aan gemaakt met sojasaus, witte wijn en zoete chilisaus, zou je thuis nooit doen, maar heerlijk! Daarbij rauw gebakken aardappelschijfjes en een eikenbladsla met knoflook/dragonmosterddressing. Als afsluiter op naar de wifi-bar, die erg lawaaiig was en vol zat met treurige koppels jonge mensen, die weinig lol aan elkaar leken te beleven, maar misschien is dat koel. Ze schonken er wel grote limonadeglazen 43, zodat ook wijzelf wat draadloos naar huis gingen.