Wachten op de spiegel

Maandag 28 dec.
Jullie dachten al waarom aten ze zondagavond geen groente, dat deden we wel, van die kleine lichtgekleurde courgetjes, nét gaar gekookt. Voorts zijn we gisteren met onze gebroken spiegel in een paar dorpen gestopt om bij de plaatselijke garagebedrijven, zal ik maar zeggen, te informeren naar mogelijkheden om de spiegel te vervangen. Je weet maar nooit of ze er in een stoffige hoek eentje hebben liggen. Vieze hoeken genoeg, maar een VW-spiegel was iets te hoog gegrepen. Iedereen verwees ons naar Marrakech en daar zijn we dan. Manzil la Tortue, zo heet de camping. André en Pascale kochten 2 jaar geleden dit stuk grond en de camping is sinds een jaar in bedrijf. Wat hebben die er iets moois van gemaakt! Gebouwen en de aankleding ervan in Marokkaanse stijl, zonder in kitsch te vervallen. De oude olijfbomen zijn blijven staan en de nieuwe beplanting die is aangebracht is een lust voor het oog. Alles goed verzorgd zonder dat het eng wordt en top service! Tot overmaat van ramp overal op het terrein Wifi. Nou ja, snap je dat wij er even stil van waren? ’t Heeft een beetje het effect van een nachtje hotel nadat we tijden geleefd hebben met vaak pure smerigheid, koud water en dingen die niet werken of er net mee ophouden. ’s Middags lekker gewandeld in de omgeving..allemaal “wilde” landjes, waarvan je niet weet of die van iemand zijn. Als we door een mooi landschap rijden wil Gerda er altijd “in” zijn. Ik denk dan, we zijn er toch in? Maar zij bedoelt buiten en echt het landschap in. Dat hebben we ooit in Toscane gedaan, waar we midden in het land in een oude herenboerderij zaten en dat leidde tot een heleboel ellende. Dwars door bouwland heen waar je tot over je enkels in wegzakte. Ik zeg ‘Ger als we bijv. in Groningen zijn dan fietsen we, maar wel op wegen en fietspaden. We gaan dan ook niet off road, dwars door akkers en zo’. Dat maakt een beetje indruk, maar we zijn er nog niet uit. We zijn ook nog eens zwaar verdwaald in de duinen tussen Wassenaar en Scheveningen, ik bedoel maar. Laat staan dat je hier één heuvel om loopt, dan is volgens mij je gehele richtinggevoel al uit balans. Maar terug naar onze wandeling, wat zagen we een mooie vogels, o.a. de hop en de diadeemroodstaart. Terwijl we vanuit de auto op de camping gewoon uitzicht hebben op de orpheusgrasmus en de kleine zwartkop. Voorts zagen we een valk die niet bad. Daarom bleef Gerda maar twijfelen aan de identiteit van het beestje. Maar zo moeilijk is dat niet, ’t is gewoon geen moslimvalk. En over uitzicht gesproken, vanaf de camping kijken we uit op de besneeuwde toppen van de Hoge Atlas. Is dit een succesverhaal of niet? Menu van de dag: Eénpansgerecht van rijst met tonijn uit blik, tomaat, wortel, ui en het Marokkaanse paprikapoeder.

Dinsdag 29 dec.
Koude nachten en overdag zweten. In de zomer moet je hier niet zijn qua hitte. Pascale van de camping kent iemand van de Volkswagengarage in de stad en belt hem i.v.m. onze kapotte buitenspiegel. Hij heeft geen spiegel in voorraad, maar hij kan er één uit Casablanca laten komen. Woensdagmiddag om half drie kan die er worden opgezet. Voor 1400 Dh, vriendenprijsje begrijpen we, zijn we klaar. Dat gaan we maar doen, ’t rijdt lastig zo en je weet maar nooit wanneer de brokstukken eruit gaan vallen. Ons verblijf hier gaat dus langer duren dan gedacht. We merken dat we niet zo’n zin hebben om de stad in te gaan, misschien omdat we er jaren geleden als eens een dag of wat zijn geweest. ’t Is er mooi maar ook erg toeristisch en je wordt constant belaagd door mensen die proberen iets aan je te verkopen. Marrakech stond bovendien niet op ons programma,we zijn hier eigenlijk terechtgekomen omdat we niet zo lang in het Zuiden zijn gebleven als we hadden gewild. Ger probeert het zwembad uit en daarna besluiten we naar een Marjane te rijden voor boodschappen, ja ook wijn. Dit heeft tot gevolg dat we een groot gedeelte van de middag bezig zijn om Marrakech rond te rijden. Wij kunnen kop noch staart vinden aan de wegentoestand rondom de stad, de bewegwijzering worden wij niet veel wijzer van en alleen de naam van de Boulevard Mohammed VI wordt aangegeven. We hebben sinds zondag zo dikwijls aan politieagenten de weg gevraagd, dat we elkaar al beginnen te herkennen! Vandaag veel geparkeerde bussen, dranghekken en Marokkaanse vlaggetjes… De opwinding doet aan Bouarfa denken en inderdaad, de koning komt ook hier langs, hij weet ons te vinden. Wij uiteindelijk ook de Marjane, maar wat een verkeerschaos in Marrakech. Verder relaxen, lezen, wijn drinken, verhaaltje maken in afwachting van de reparatie van morgen. Menu van de dag: Grote bos verse peterselie gekocht, dus..rundergehaktballetjes met veel peterselie, paprikapoeder en tabasco. Gebakken, rauwe aardappelschijfjes en boontjes met tomaat en véél peterselie. De vogel van vandaag hadden we gisteren al gezien.
Woensdag 30 dec.
Om 10 uur komt Pascale, ze had net telefoon van de VW-man ontvangen dat…je raadt het niet…de spiegel vandaag niet gaat arriveren. Het wordt morgen. We hadden er al een beetje rekening mee gehouden, maar wel balen. We besluiten morgen af te wachten, als hij er dan niet is, zeggen we de boel af. Vrijdag is ook hier een feestdag en tot zaterdag blijven, wordt ons te lang. Op 70 km. afstand is een wintersportgebiedje en we gaan met gebroken spiegel de bergen in. Op onze kaart staat een mooi rondje aangegeven, over de 513 heen naar Setti-Fatma en over de 501 en Tahanaoute terug. Volgens ons Marokkoboekje echter bestaat die mogelijkheid niet. ’s Avonds kunnen we de conclusie trekken, beide kaarten kloppen niet. Prachtige rit naar Oukaimeden, waar we op een slagboom en twee jongens stuiten, die ons een toegangskaartje willen verkopen voor het skigebied. Wat we zien is een bruinige grashelling met een sleeplift. De skischoenen kunnen in de auto blijven en wij ook, want de weg loopt hier dood. Dat wordt dezelfde weg terug en we krijgen geen rondje. Als het donker is ’s avonds horen we steeds een mooi vogelgeluid, heel helder, een soort korte jodelslag. Gerda doet het aan een wulp denken. We raadplegen Barry, onze vogelexpert te Den Haag, die zonder vraagtekens sms’t: “griel”. Wij geloven haar. Menu van de dag: Rest van de gehaktballen van gisteren, gele meiknolletjes + ui geroerbakt en pasta met veel in de olijfolie gefruite knoflook en peterselie er door.