Eindpunt Moraira

Woensdag 13 jan.
Gerda heeft 20 Euro van de kamerprijs afgepraat omdat de TV dubbel beeld geeft dat erg trilt. Kijk, een voetbalwedsrijd met 22 spelers is wel lachen, een drukte op dat veld! En een trillend verslag van een aardbeving kan ook nog, maar verder…. Copieus ontbijt, gebakken eitjes met resp. champignons en gegrilde tomaat,mmm! We blijven de kustweg volgen tot Vélez-Malaga, waar we linksaf slaan naar Alhama de Granada, heel mooi stadje. Rijden, rijden en steeds in de regen en nog vervelender… de auto maakt al sinds een dag of wat af en toe een geluid alsof er iets aanloopt. ’t Komt ergens bij de achterwielen vandaan lijkt het. Soms horen we het na het remmen en dan weer lijkt het met terugschakelen te maken te hebben. Kortom we weten het niet, maar zijn ongerust dat er iets niet in orde is met de remblokken of –schijven. Of zou het kunnen komen omdat de auto zo vies is en aan de onderkant ongetwijfeld vol zit met opgedroogde modder. We kijken het nog even aan, in Marokko wilden we in elk geval liever niet naar een garage. Verder langs de verse sneeuw op de Sierra Nevada en de oude grotwoningen bij Guadix. Als ik mij goed herinner ontstonden hier de eerste Europese ‘dorpen’. We zoeken in Baza een hotel, wat niet meevalt, ondanks de grootte van het stadje is er weinig. We rijden onszelf bijna klem in de doolhofachtige straatjes. Je kent het wel, ze worden steeds nauwer terwijl je geen keuze hebt: je kan maar één kant op omdat de alternatieven doodlopen of éénrichtingverkeer hebben. Een aardige Spanjaard gidst ons naar veiliger straten door bochten waar we niet in één keer doorheen kunnen. Na veel wikken en wegen en rondjes rijden en nog eens kijken, kiezen we voor Hostal Restaurant Casa Grande. Prima keuze, de eigenaar heeft z’n zaakjes goed voor elkaar, we hebben zelfs wifi op de kamer. Dat kregen ze in ****Estepona nog niet voor elkaar. Aan de bar eerst lekker tapas en wijn, terwijl La Coruña verloor van Valencia geloof ik. Daarna in het restaurant het menu van de dag: Russische salade, patat met knoflooksaus, heek en inktvis. De vogels zijn vandaag aan de aandacht ontsnapt.

Donderdag 14 jan.
Na een bakje koffie aan de bar, waar de eerste klanten al aan de cognac zitten, even tanken bij een humeurige dame van de Repsol en bandenspanning controleren. ’t Laatste lukt niet, ook niet met hulp. ’t Is dikwijls ellende met die meters, ze deugen niet of ze zijn half vertieft. Wat slapjes gaan we op weg, maar dat zou snel bijtrekken. Ga nooit naar Baza als je niet van plan bent er te blijven. Na zeker een uur vragen en in de rondte rijden, ontdekken we dat het straatje waarlangs wij Baza moeten verlaten, is afgesloten wegens werkzaamheden. De spanning is intussen weer helemaal op peil. We hebben het er zo mee gehad dat we eigenhandig de hekken en borden opruimen en er gewoon doorheen rijden. Er zijn nl. helemaal geen werkzaamheden te zien. De Bazanezen volgen onze actie stilzwijgend. Om de bocht echter wacht de opgebroken weg die we eerst niet konden zien. Terug dus en met wederom veel vragen, rukken we ons een kwartiertje later toch los van dit oord. Oostwaarts tot Cúllar de Baza, dan linksaf, Huéscar, Caravaca, Jumilla, Yecla, Villena, Ibi als een speer. Dan onder Alcoy doorsteken en via Guadalest naar Moraira, de eindbestemming. Het venijn zit ‘em ook hier weer in de staart, we komen niet op de goede weg terecht, er zijn weer meer wegen en dorpen dan er op de kaart staan. En geen mens te zien buiten, ’t lijkt wel of ze allemaal dood zijn. Op den duur houd ik maar een auto aan. Als de Spanjaard hoort waar we naar toe willen, zie ik hem denken ‘dat vinden ze nooit’. Hij stapt weer in de auto en gebaart ons kordaat hem te volgen. Op een splitsing enkele kilometers verderop wijst hij ons de richting naar de goede weg, waarvoor dank! Uurtje of 4 komen we in Moraira aan, waar Kitty en Tony ons zullen ophalen en wij op de verkeerde plek op hen staan te wachten. Alles komt toch weer goed en even later worden we gastvrij ontvangen in hun mooi gelegen huis, achterkant zicht op zee en vóór op de bergen. In het dorp een lekker wijntje en bij de Chinees het menu van de dag: een hoog gamba-, mihoen- en groentengehalte. Vogels van de dag: in de herhaling de kleine zwartkoppen in de olijfboom bij het huis en nog niet geïdentificeerde zwaluwen.