Le chemin
Door: Riet
Blijf op de hoogte en volg Riet de Groote
05 Maart 2016 | Frankrijk, Avoriaz
4 maart 2016
Wat een kloteweer! Om half 10 vertrek in de regen. Om half drie in Thionville, waar de snelweg bijna door de kathedraal loopt, regent het nog steeds. Zou wel een idee zijn, een autobaan dwars door de kathedraal. In de apsis een benzinepomp, het altaar vol met kruisnagelkoek en een drive-in biechtloket. Op die manier wil niemand meer voor het zingen de kerk uit!
Daarbij vergeleken zou het autoracecircuit in Abu Dhabi, dat door een hotel loopt, kinderspel zijn.
Maar och och België.... nergens zoab, uitgesleten wegdek vol water, van rijbaan wisselen is levensgevaarlijk, over de volle breedte grijze sluiering, minimaal zicht en niet één bord dat de maximumsnelheid aangeeft, hoewel je die limiet toch niet haalt in deze omstandigheden.
De Ardennen weten dat ze wat goed hebben te maken en vertonen zich in witte winterse pracht.
Na Nancy droogt het op.
Prachtige roofvogel in het land langs de A39. Zeker zo groot als een buizerd, nagenoeg wit, met zwarte strepen en vlekken op vleugels en rug. Nu ik er nog eens over nadenk en in de vogelgids heb gezien hoeveel verschillende kleuren buizerds er zijn, waaronder een witte, kan het haast niet anders of het wás een buizerd. De enige alternatieven zijn een sneeuwuil en een slangenarend. En hoewel je qua vogels niks moet uitsluiten, lijken die me toch wat ver gezocht.
De regen is al lang weer begonnen, als we nog net voor het donker Tavaux-village binnenrijden. Zo'n dorp dat nergens over gaat. De doorgaande weg loopt er met twee zebrapaden en evenveel stoplichten doorheen en bij de veel te grote kerk moet je rechtsaf slaan, anders rijd je de bebouwde kom weer uit. Het levert een slagerswinkel annex traiteur op, een doodlopende straat, treurige leegstand (voormalig klooster?) en een soort dorpshuis waar met frivole letters 'Maison de la Musique' op de gevel staat.
Naast de kerk is een rij parkeerplaatsen, waar wij direct brood in zien m.b.t. overnachting.
Maar....eerst even terug naar de doorgaande weg, naar het fel verlichte pand met een bord 'bar restaurant' er bij.
Een stuk of acht dorpsmannen, variërend van erg dik tot op z'n frans ingedroogd, zitten bij de bar als ik in mijn knaloranje jack binnenloop en hen begroet met de woorden: "Messieurs, bon soir".
Doodse stilte. Na een paar seconden antwoordt één van de gasten met een wat hoog en dun "bonjour", gevolgd door de barman met "bon soir". Omdat het intussen half 7 is en ik heb geleerd dat je op die tijd echt geen 'bonjour' meer zegt, vraag ik belangstellend wat nou correct is....
Ik weet niet of het daarna nog stil is geworden in het café...... In de keuken is het wel stil en dat blijft zo, zegt de baas; gesloten.
Terug naar de kerk en de traiteur. Koolbladeren gevuld met gehakt en aardappelen met een kaaskorst. Madame zet alles voor ons in de oven en om 7 uur kunnen we het ophalen. De goedkeuring van het pinapparaat laat erg lang op zich wachten. Toch zijn mijn pas en pincode geaccepteerd. Ik begrijp ook niet dat ze steeds zo zenuwachtig achterom kijkt, het huis in, waar ik iemand hoor praten. Net als ze wanhopig de pas eruit wil halen, is de betaling akkoord. Dan legt ze me uit dat er binnen iemand aan het telefoneren was en dat gaat niet samen met de werking van het pinapparaat. Mon Dieu!
Terug bij de bus blijkt dat we vergeten zijn om wijn mee te nemen, je gelooft het niet. In gestrekte pas terug naar madame. Ze verkoopt een regionale Côtes du Jura, dat is dan weer leuk. Doet u maar een rode en een witte. Pinpas er weer in.....patientez.... totdat haar man met de telefoon aan z'n oor de winkel inkomt, duidelijk bezig een bestelling op te nemen. Moedeloos haalt ze de pas er uit en zegt 'die wijn rekenen we wel af als u het eten komt halen'.
Dit vinden we nou zó leuk; zomaar ergens gaan staan, je hele huishouden bij de hand en straks lekker onder de 'wol'. De regen klettert nog steeds op het dak en de bus staat te schudden van de harde wind, zelfs met het dak naar beneden en in de beschutting van de grote kerk.
Bonne nuit!
Nog wat: we hebben een nieuw reisblog, waar ik deze week mee ga leren werken. Alleen vanavond (het is intussen zaterdag) ben ik zo uitgeput (in het volgende verslag lezen jullie waarom) dat ik daar nu niet mee ga beginnen. Het is bijna negen uur en we moeten nog eten....
Hopelijk morgenavond dus.
Wat een kloteweer! Om half 10 vertrek in de regen. Om half drie in Thionville, waar de snelweg bijna door de kathedraal loopt, regent het nog steeds. Zou wel een idee zijn, een autobaan dwars door de kathedraal. In de apsis een benzinepomp, het altaar vol met kruisnagelkoek en een drive-in biechtloket. Op die manier wil niemand meer voor het zingen de kerk uit!
Daarbij vergeleken zou het autoracecircuit in Abu Dhabi, dat door een hotel loopt, kinderspel zijn.
Maar och och België.... nergens zoab, uitgesleten wegdek vol water, van rijbaan wisselen is levensgevaarlijk, over de volle breedte grijze sluiering, minimaal zicht en niet één bord dat de maximumsnelheid aangeeft, hoewel je die limiet toch niet haalt in deze omstandigheden.
De Ardennen weten dat ze wat goed hebben te maken en vertonen zich in witte winterse pracht.
Na Nancy droogt het op.
Prachtige roofvogel in het land langs de A39. Zeker zo groot als een buizerd, nagenoeg wit, met zwarte strepen en vlekken op vleugels en rug. Nu ik er nog eens over nadenk en in de vogelgids heb gezien hoeveel verschillende kleuren buizerds er zijn, waaronder een witte, kan het haast niet anders of het wás een buizerd. De enige alternatieven zijn een sneeuwuil en een slangenarend. En hoewel je qua vogels niks moet uitsluiten, lijken die me toch wat ver gezocht.
De regen is al lang weer begonnen, als we nog net voor het donker Tavaux-village binnenrijden. Zo'n dorp dat nergens over gaat. De doorgaande weg loopt er met twee zebrapaden en evenveel stoplichten doorheen en bij de veel te grote kerk moet je rechtsaf slaan, anders rijd je de bebouwde kom weer uit. Het levert een slagerswinkel annex traiteur op, een doodlopende straat, treurige leegstand (voormalig klooster?) en een soort dorpshuis waar met frivole letters 'Maison de la Musique' op de gevel staat.
Naast de kerk is een rij parkeerplaatsen, waar wij direct brood in zien m.b.t. overnachting.
Maar....eerst even terug naar de doorgaande weg, naar het fel verlichte pand met een bord 'bar restaurant' er bij.
Een stuk of acht dorpsmannen, variërend van erg dik tot op z'n frans ingedroogd, zitten bij de bar als ik in mijn knaloranje jack binnenloop en hen begroet met de woorden: "Messieurs, bon soir".
Doodse stilte. Na een paar seconden antwoordt één van de gasten met een wat hoog en dun "bonjour", gevolgd door de barman met "bon soir". Omdat het intussen half 7 is en ik heb geleerd dat je op die tijd echt geen 'bonjour' meer zegt, vraag ik belangstellend wat nou correct is....
Ik weet niet of het daarna nog stil is geworden in het café...... In de keuken is het wel stil en dat blijft zo, zegt de baas; gesloten.
Terug naar de kerk en de traiteur. Koolbladeren gevuld met gehakt en aardappelen met een kaaskorst. Madame zet alles voor ons in de oven en om 7 uur kunnen we het ophalen. De goedkeuring van het pinapparaat laat erg lang op zich wachten. Toch zijn mijn pas en pincode geaccepteerd. Ik begrijp ook niet dat ze steeds zo zenuwachtig achterom kijkt, het huis in, waar ik iemand hoor praten. Net als ze wanhopig de pas eruit wil halen, is de betaling akkoord. Dan legt ze me uit dat er binnen iemand aan het telefoneren was en dat gaat niet samen met de werking van het pinapparaat. Mon Dieu!
Terug bij de bus blijkt dat we vergeten zijn om wijn mee te nemen, je gelooft het niet. In gestrekte pas terug naar madame. Ze verkoopt een regionale Côtes du Jura, dat is dan weer leuk. Doet u maar een rode en een witte. Pinpas er weer in.....patientez.... totdat haar man met de telefoon aan z'n oor de winkel inkomt, duidelijk bezig een bestelling op te nemen. Moedeloos haalt ze de pas er uit en zegt 'die wijn rekenen we wel af als u het eten komt halen'.
Dit vinden we nou zó leuk; zomaar ergens gaan staan, je hele huishouden bij de hand en straks lekker onder de 'wol'. De regen klettert nog steeds op het dak en de bus staat te schudden van de harde wind, zelfs met het dak naar beneden en in de beschutting van de grote kerk.
Bonne nuit!
Nog wat: we hebben een nieuw reisblog, waar ik deze week mee ga leren werken. Alleen vanavond (het is intussen zaterdag) ben ik zo uitgeput (in het volgende verslag lezen jullie waarom) dat ik daar nu niet mee ga beginnen. Het is bijna negen uur en we moeten nog eten....
Hopelijk morgenavond dus.
-
05 Maart 2016 - 22:12
Corien:
Bon soir! Met de juiste versiering ( woorden) wordt een doorsnee dorp nog een Bezienswaardigheid. Vogel van de dag weer spannend, menu ook! -
06 Maart 2016 - 07:28
:
Geestig, je begin. Mooie vondst ook, kruisnagelkoek haha. En dan het biechtloket haha. Tja die kerken ook. Maar, jullie zijn op weg. Het diner leek me wel erg lekker.
Ben heeeel benieuwd naar de nieuwe site. Veel plezier vandaag en veilige aankomst. -
06 Maart 2016 - 10:05
Bar:
Genoten weer van bruisend en origineel verslag! De oplossing voor ondefinieerbare buizerd kan zijn in het opschrijfboekje Buteo buteo spec.
Hoe houdt de Ger knie zich? -
06 Maart 2016 - 10:52
Gerrit:
Hahaha..... Riet.... Voor zover ik me herinner is dit je eerste reisverslag dat eindigt als cliffhanger: in het volgende verslag kunnen we pas lezen over je uitputting :-)
Groet! -
07 Maart 2016 - 05:13
Ruud:
Hi Ger en Riet
Leuk dat we weer op reis gaan. Wat is de eindbestemming en voor hoe Lang?
Ik verblijf al sinds begin van het jaar in Sydney waar Warren woont. Jim woont in dezelfde straat zo'n 100m verderop. Het is erg leuk zo dicht bij elkaar te wonen. Van het weekend vertrekken Warren en ik naar Emerald voor approx 3 weken en Jim en Vivian komen met de Pasen ook voor een week. Ik verlang erg om de kinderen en kleinkinderen weer te zien.
In April weer terug naar Sydney en de Caravan Camping en Holiday show bezoeken want Warren will zijn caravan inruilen voor eentje met douche en toilet (de lieverd), zo dat we in comfort Western Australia kunnen zien. Wordt een heel lange trip want WA is erg groot.
Kijk uit naar jullie volgende verslag. xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
