Door de Atlas

Vrijdag 1 jan.
Gisteravond laat hoorden we nog een zwaar voertuig de camping op komen rijden. Bij daglicht blijken het twee voertuigen te zijn, een oplegger met daarop gemonteerd een oude en bemoste Kip-caravan, zonder de wielen. De andere auto is een even oude Mercedes taxi, waarin de was te drogen hangt. Bijbehorend 3 hippies après la lettre, zoals je die veel ziet op campings in de hasj-streek in het Noorden. Heel veel dreadlocks, veel wijde broek, heel veel baard. Niet ondankbaar maar toch blij laten we de luxe van Marrakech achter ons. Na niet al te lang rijden, is er weer zo’n dorp waar je dwars doorheen kijkt, waar het versgebakken brood ligt te wachten en de mensen gewoon voor niks heel aardig zijn. De slager heeft zo te zien vers rundvlees. De poten van het dier hangen in een bosje bijeengebonden aan de luifel, het vel ligt opgevouwen op de grond, waar de resten van met water weggespoeld bloed nog zichtbaar zijn. ‘Kijk’ zegt Ger, ‘z’n kop ligt er ook nog, hij heeft een mooie bek met tanden’. Bij nadere beschouwing zien we dat een jongen bezig is om met een fietspomp de kop van de koe op te pompen. De slang heeft hij door z’n bek naar binnen geduwd. Het zal wel zijn om het vel er gemakkelijker af te kunnen halen. Bij Oued-Lalijar verlaten we de P24 en nemen een afslag binnendoor naar Demnate. In Sidi-Rahhal, dat wij een prachtig gelegen dorp vinden, rijden we langs de moskee, waarvan het hele buitenplein vol gelovigen staat. Zomaar langs de doorgaande weg, met een prachtig heuvellandschap op de achtergrond. We parkeren de auto en doen de raampjes open om het geluid te kunnen horen. De hele dienst is buiten door de luidsprekers te volgen. Eerst denken we dat het een openluchtdienst is, maar ook van binnen uit de moskee komen geluiden van de daar aanwezige mannen die antwoorden op het gezang van de imams. Dan zien we dat net buiten het dorp op een heuvel een grote markt gaande is en er komen wat mannen op een holletje de heuvel af om deel te nemen aan de dienst. Misschien is door de bezoekers van de markt de moskee vandaag te klein, beter de moskee dan het huis. We horen in de preek de woorden Amerika en Afganistan, er wordt dus heus wel over de eigen grenzen heen gekeken. In Demnate moeten we kiezen, door naar Azilal of dwars door de Hoge Atlas naar Skoura. Het laatste willen we het liefst, maar het is zo’n 120 km. en op onze kaart staat de weg aangegeven als piste. Met twee passen op ruim 2000m erin, kan dat heftig worden. Na verschillende keren geïnformeerd te hebben bij de plaatselijke bevolking, is ons duidelijk dat de piste nu asfalt is en dat we met onze auto de oversteek kunnen maken. Het is ongeveer 2 uur in de middag..vooruit dan maar. Het wordt één van de mooiste trajecten die we deze reis hebben afgelegd en ik ga niet proberen om woorden te vinden voor de kleuren, het licht, de vormen en wat er nog meer te zien is. Er zijn plekken bij die qua (zeer schaarse) bebouwing en sfeer sterk doen denken aan de beelden die wij van Nepal in ons hoofd hebben. De enkele foto’s geven hopelijk een impressie. Omdat we zo onder de indruk zijn, rijden we langzaam en stoppen regelmatig. Mede daarom moeten we het laatste gedeelte van de rit in het donker afleggen, waarbij uiterste concentratie nodig is. Geen verlichting, geen vangrails en een smal wegje dat nog duidelijke sporen vertoont van het slechte weer van afgelopen week. Veel stenen, de weg is hier en daar geheel verdwenen onder modderhopen en af en toe stroomt er nog water over de weg. Op het laatst van de rit kloppen plaatsnamen en afstanden op de kilometerpaaltjes langs de weg totaal niet meer met de kaart. Het kan niet anders dan dat we ergens in de bergen toch de mist zijn ingegaan. Geen schande aangezien er die hele 120 km. geen enkel bordje met plaatsnaam of wat dan ook te zien is en er zat zijwegjes zijn die niet op de kaart staan. Na wat logisch denkwerk en de eerste verkeersborden, keren wij de auto om tegen een uur of acht in Skoura aan te komen en daar was het allemaal om begonnen. Camping La Palmeraie, bij de Kasbah Amerhidil, ziet er sprookjesachtig uit en in het licht van de volle maan zien we door wat dungezaaide palmbomen heen de besneeuwde toppen in de verte . Vogel van de rit: Barbarijse patrijs, met dank aan Bar en menu van de dag: vers rundergehakt met wilde tijm, zelf geplukt in de bergen, ras el hanut en sojasaus (heel fusion :)), rijst en roerbak witte kool met knoflook, verse gember en citroensap. Et puis… bonne nuit!