....weer boven water...

Maandag 11 jan.
Omdat in het hotel geen ontbijt wordt geserveerd, gebruiken we dat aan de overkant, op z’n Marokkaans tussen de mannen. Soort pannenkoekjes, een kaasomelet, ontbijtolijven en muntthee, heerlijk! Dan is het tijd voor een rondje Larache. De prachtige ligging van het stadje staat in schril contrast met het onderhoud ervan. In het boekje staat dat het toerisme Larache nog niet heeft ontdekt, nou dat verbaast ons niks. De tranen springen je in ogen als je de afgekloven troep ziet, zelfs met het mooiste weer van de wereld zou je er niet voor langere tijd willen zitten. Op de markt staan de kooplui tussen het vuilnis en de modder. Bij de kippenboer ontmoeten we een Marokkaanse man uit Amsterdam, waardoor we onze vraag om ‘kipfilet, graag in stukjes gesneden’, dit keer niet hoeven uit te beelden. Wegrijdend uit Larache vinden we in een groot wedland de vogels van de rit: steltkluut, grote gele kwikstaart, oeverloper en gele kwikstaart. Ons plan is om op de P2 bij Asilah rechtsaf te slaan en over de S612 naar Tanger te rijden. Dit mislukt wederom grandioos, zodat we na verloop van tijd geen idee hebben waar we zijn. ’t Is wel een mooie vlakte waar we doorheen rijden met heel veel water, waaronder de weg zo nu en dan verdwijnt. Ook niks nieuws dus. Als we net weer blij over ‘normaal’ asfalt rijden, gebaren mensen langs de weg ons dat we moeten omkeren, er is verderop geen doorgang mogelijk, maken ze ons duidelijk. We zijn niet eigenwijs. Na weer kilometers slingerend in z’n 1 de ergste kuilen te hebben ontweken, komen we bij El Borj (denken we) op de P38. Vanaf Tanger willen we over de kustweg naar Ceuta om morgen over te varen naar Algeciras. We zijn zo stom om in Tanger borden Ceuta te volgen en nadat we al een eindje op weg zijn, krijgen we door dat we over Tetouan naar Ceuta worden geleid; we reden dus gewoon de P38 weer terug, lekker verhaal! Terug dan maar en correctie door borden Cap Malabata te volgen, zo hoort dat. Mooie weg zo langs de kust, maar nergens borden camping, zelfs niet in Ksar-es-Seghir. We zien daar een Motel/café/restaurant met parkeerplaats ervoor en krijgen toestemming van de eigenaar om voor de nacht de auto daar neer te zetten. Aardige man, we drinken een munttheetje bij hem en betalen hem voor de service. Iedereen blij. In de auto laten we ons de kip uit Larache goed smaken uit een grote pan met ui, knoflook, verse gember en koriander,ras el hanut, meiknol, goene paprika en kleine courgettes. Gierst.