Langs de costa's

Zondag 17 jan.
’t Is een heel ander leven zo in een huis. Alles gaat veel sneller, dat begint al bij het opstaan. Je gooit achteloos het dekbed van je af, wipt uit bed, grist wat spullen bij elkaar en je schuift bijna geruisloos de naastgelegen badkamer annex WC in. Daar leg je je spullen neer, plassen, douchedeuren open, kraantje aan en douchen maar! Wat zal ik zeggen..in 5 minuten kom je een heel eind en dan ook nog met je hersens op de slaapstand. Hoe anders is het in de auto. Alles begint daar met nadenken en plannen. Of je nou boven of beneden slaapt, in beide gevallen moet je langs het hoofdeind je bed uit. Eerst kijken hoe Gerda erbij ligt, een kniestoot zit hier in een klein hoekje, dan je kussen naar het voeteneind en vervolgens met een soort ‘silly-walk’-bewegingen het bed uit. Voorzichtig zodat je jezelf niet bezeert of je evenwicht verliest en met een klap op de stoel met de toilettassen terechtkomt of door tegen elkaar aanklengende flessen wordt herinnerd aan de wijnvoorraad. Dan komt het met uiterste concentratie verzamelen van de mee te nemen spullen naar WC en douche. Iets vergeten is fataal. De top-3 bestaat uit 1) geen baddoek bij +3° C in een vies, tochterig hok, 2) geen shampoo terwijl je haar stijf staat van de Murray’s vermengd met rood stof, 3) wc-papier en je hebt al gepoept … vooral het laatste vraagt het uiterste van incasseringsvermogen en improvisatietalent. Dat heb je ook nodig in de doucheruimte, dat wil zeggen in het gedeelte dat droog hoort te blijven. Als regel is dat zo klein dat je er rechtopstaand net in past. Van bukken is geen sprake als je niet met je blote billen tegen een smerige koude tegelwand wil leunen. Als je geluk hebt, is er één haak en als je nog meer geluk hebt, zit die vast, is er een plankje (uiterst smal, dat wel), is de afscheiding met het natte gedeelte zo geregeld dat je spullen droog blijven en is het water warm. Als regel heb je pech. Ons geluk is dat we meestal alleen op de camping staan, alle kleren en toiletspullen gaan in de douche ernaast, kwestie van na het douchen even van hok wisselen. Voorgaande is slechts een kleine greep uit het campingleed, maar daarover misschien later meer. Als alle campingbazen eens een dag of wat op hun eigen camping gingen staan, zagen veel zaken er mogelijk anders uit. ’t Is mooi weer vandaag en we maken nu de wandeling die er gisteren bij inschoot m.b.t. de garageactiviteiten. Tegenover ‘ons’ huis loopt een wegje de heuvels in en dat doen wij ook. Voornamelijk wijngaarden en sinaasappelbomen en drie nogal grote roofvogels, die nog niet zijn opgezocht. Ze deden Gerda denken aan steenarenden. Menu van de dag door thuiskok Kitty: Lamscarbonaadjes, broccoli en Spaanse aardappelen.
Maandag 18 jan.
Om half tien melden we ons bij de garage, na afscheid te hebben genomen van Kitty en Tony, die ons zo gastvrij hebben ontvangen. We hadden het daar prima naar ons zin. De auto gaat direct op de brug en de achterwielen worden eraf gehaald. De remblokken dwalen nog ergens rond in Benidorm en om de tijd te verdrijven, gaan we lekker tapas eten in een restaurantje naast de garage; kleine gehaktballen in tomatensaus en koolbladeren gevuld met gehaktmengsel. Inderdaad een hoog gehaktgehalte, maar we vielen op die heerlijke koolbladeren. Om 1 uur komt die aardige jongeman van afgelopen zaterdag de verlossende woorden spreken: hij is klaar, de auto dan. En logisch dat die jongen zo sympathiek is, ’t is een Belg. De afgelopen zaterdag geschatte kosten van 120 Euro zijn er honderd meer geworden, dat is weer minder. Affijn, we maken dat we wegkomen en wel langs de kustweg richting Valencia, waar het een gezellige boel is. Als je je bijvoorbeeld alleen in je auto zit te vervelen en je wil wat aanspraak dan stop je gewoon bij een mevrouw die lekker op een stoel een sigaretje zit te roken. Die is echt niet te beroerd om een eindje met je mee te rijden en als je haar beu bent, stapt ze gewoon weer uit, doet ze helemaal niet moeilijk over. Alleen, wat wij verkeerd deden, weet ik niet, maar met ons wilde ze niet mee. We zijn laat gestart vandaag en stranden net boven Moncófar tussen Valencia en Castellón. Een beetje kleine wegjes rijdend vlak langs zee, staan we ineens bij een camping die gesloten is. De eigenaar zegt dat er in de directe omgeving geen andere zijn, maar de guardia staat wel toe dat je 1 nachtje gewoon ergens vrij staat. Ik bedank hem voor de informatie en als ik terugloop naar de auto roept hij me na dat we, als het maar voor 1 nachtje is, best op zijn camping mogen staan. En bedankt! We staan direct aan zee en hebben het rijk weer alleen. Paco, zo heet de man, blijkt een uiterst klantvriendelijk persoon en doet er alles aan om het ons naar de zin te maken. Wij zelf ook door een lekker wijntje open te trekken en ons het menu van de dag goed te laten smaken: Een grote bak met verse groenten + dressing van knoflook, mosterd, peper, limoensap, gembersiroop en olijfolie, pasta met in reepjes gesneden rauwe ham.
Vogels?..geen nieuwe vogels. Wel roodstaart, roodborstje en roodborsttapuit….wat zou een groenling daar mooi bij hebben gestaan.