De busman (te snel) af

Titel: De busman (te snel) af

Woensdag 11 november

Om 1 uur is de busman er nog steeds niet met het juiste nummer van het hotel dat onze tweede keuze is. Straks is het te laat om dingen te regelen en kunnen we morgen niet weg.
We gaan het zelf doen en vragen onze eigen barvrouw of ze voor ons hotel Feon'ny Ala wil bellen, de derde keuze.
Ik noem haar misschien wat oneerbiedig 'barvrouw', omdat ze meestal achter de bar te vinden is. Eigenlijk doet ze van alles, behalve barwerk, want 's avonds werkt ze niet.
Ze pakt direct de telefoon en binnen de kortste keren heeft ze het geregeld. Vijf nachten, aankomst morgen.
Eigenlijk hebben we helemaal geen zin om met een taxi-brousse te gaan. 't Wordt met de dag warmer. Het vooruitzicht om uren opeengepakt in een bloedheet busje te zitten.....wij lopen er niet warm voor. Laten we haar eens vragen wat een normaal tarief is voor de afstand van morgen met een gewone auto. Ze zegt dat haar man waarschijnlijk wel wil rijden en belt hem om de prijs te vragen. Op zich niks mis mee, alleen we hoopten dat ze er geen enkel belang bij zou hebben om de prijs op te schroeven. 't Is wel weer eerlijk dat ze zegt dat het haar man is, dat had ze net zo goed kunnen verzwijgen. De vraagprijs ligt in elk geval onder de 100 Euro van de busman.
En als we vragen of er nog wat af kan als hij ons dinsdag weer ophaalt, maken we een deal voor 75 Euro, enkele reis, incl. brandstof, dat moet je er hier wel bij afspreken.
Wij zijn er tevreden mee. Of het een redelijke prijs is.....geen idee. Maar al is het teveel betaald, deze mensen zijn in elk geval klantvriendelijk, het is vertrouwd en het is hen van harte gegund. Half elf worden we opgehaald.
Het is weer een hotel met van die bungalows, waar alles in en uit loopt en vliegt waarschijnlijk. We gaan het zien. Op naar het regenwoud!

En op naar de bank ..... rekenen, rekenen, rekenen! Waar we naar toegaan, valt niet te wisselen.
Bij thuiskomst zit de busman te wachten. Ja, heel verhaal: hij was pas laat teruggebeld etc. etc. Kan allemaal waar zijn, maar hij had natuurlijk even naar het hotel kunnen bellen dat het later zou worden. 't Is half 5 nu en wat zijn we blij dat alles is afgesproken!
Na een poosje begint hij over het vervoer en herhaalt dat hij ons voor € 100,- kan brengen. Gelukkig kunnen we zeggen dat ook dat is geregeld en ik geef de barvrouw stiekem een knipoog. Zodra hij begint te vragen bij wie dan wel, zie ik haar vanuit mijn ooghoeken naar de keuken verdwijnen. Voor mijn gevoel kunnen we beter niet zeggen dat we een deal met haar man hebben.
Daarom doen we wat vaag en lopen door naar onze kamer.
Later, als we beneden komen, is hij weg en voor alle zekerheid zeg ik haar dat we niks over het vervoer hebben verteld. We krijgen er een flinke "like" voor.

Menu van de dag: (ik durf het bijna niet meer te noemen) spaghetti Bolognese met extra groenten. 't Is niet dat er niks anders op de kaart staat, alleen we durven geen half gare of rauwe gerechten te bestellen.

Wat verder opvalt: Voor de mensen, die op het terrein wonen, is Manoir Rouge een soort tweede huis. Ze lopen in en uit, drinken er hun koffie, puzzelen of lezen de krant. De mannelijke bewoners, die wij hebben gezien, zijn blank.

En....Gerda ontdekt ineens dat de huispoes 5 jongen heeft.