(P)rietpraat

Dinsdag 27 oktober

Daar lopen we dan om 6 uur. 't Is nu heerlijk van temperatuur. We nemen een andere route, met in het begin een prachtig uitzicht op verre bergen.
We volgen een bordje met het woord 'Lion'.... spannend.
Uiteindelijk komen we bij een kleine waterplas uit zonder watervogels. Wel wat andere exemplaren, soort leeuweriken en een kuifdrongo. Jazeker! Zonder twijfel de vogel van de dag.
Ook nog een andere kameleon dan die van gisteren. Hij zit een beetje te hoog in de boom om hem goed te kunnen zien en fotograferen.

Tot 9 uur kan er worden ontbeten. Er is buiten voor ons gedekt, want de hele eetzaal staat al op z'n kop. Des te beter, 's ochtends waait het meestal lekker.
Hoewel we uiteraard voor 2 personen ontbijt bestellen, komt alles één keer op tafel. De hele voorstelling opnieuw; fruit, thee, eitje.... Hoe is het mogelijk, vraag je je af.

Was gisteren na het ontbijt onze kamer netjes gedaan, vandaag is het een puinzooi. Bedden afgehaald, dekens overal (je leest het goed: dekens!), geen baddoeken.
"Misschien is onze verlenging met 1 nacht niet doorgekomen", zegt Ger. Soit.
Ik ga blog schrijven in de tuin (vind ik wel erg Afrikaans) en Gerda gaat naar de bloementuin in de hoop een kolibri te spotten.
Als ze tegen de middag terugkomt, ligt de kamer er nog precies eender bij. Erg ongezellig, nu we in en om huis zijn. Nadat Ger bij de receptie haar ongenoegen hierover heeft geuit, komt er een mevrouw aan de deur met een lang, onduidelijk verhaal. In elk geval zitten we er binnen het half uur weer netjes bij.

Hoe het ook zij, echte hectiek is hier niet; wat zal ik jullie nog eens vertellen?
Dat Gerda deze keer naar het zwembadje vlakbij ons huis gaat, bijvoorbeeld. En dat we regelmatig vogels zien vliegen, die we niet goed genoeg in beeld krijgen en dus niet kunnen opzoeken.
Dat de elektriciteit in het hotel wordt opgewekt door een generator. Daarom gaat 's ochtends om 10 uur letterlijk het licht uit tot een uur of half 4 in de middag.

Morgen gaan we door naar de kust, naar Tuléar. Omdat je hier dus niet op de taxi-brousse kan stappen, moeten we eerst met de hoteljeep naar Ilakaka worden gebracht. Zo'n 15 km. verderop. Gelukkig zijn ze in het hotel zo aardig om plaatsen voor ons te reserveren en het idee is dat de taxi om 8 uur morgenochtend uit Ilakaka vertrekt. Ook de hotelmanager weet dat 8 uur een rekbaar begrip is. Daarom zullen we bij de winkel van een vriend van hem worden afgezet om daar te wachten tot de taxi er is. Dat is prima geregeld. Kwart voor 7 ontbijten en dan weg.

Tijd voor de borrel. Ik ben helemaal aan de Pastis Prado, niet te verwarren met de Toyota. Het is een lokale pastis zeggen ze. 't Zal; het verschil zou mij niet zijn opgevallen. Gerda doet af en toe mee, als haar bier op is. Zou het met de warmte te maken hebben dat die pastis zo smaakt?

Het menu van de dag moet je letterlijk nemen: er is niks à la carte. Vandaag fricassee van garnalen. Wel keuze uit telkens drie voor- hoofd- en nagerechten.
Wat vooral mij erg stoort tijdens het avondeten, is het personeel, dat je de hele maaltijd op de vingers staat te kijken. Een ober doet af en toe nog wat, maar de anderen staan stil op hun plek de boel alleen maar in de gaten te houden. Heel onvrij gevoel vind ik dat. Gerda heeft er trouwens minder last van dan ik.

Afrekenen en wegwezen. Hoewel....nog even terug naar de receptie voor de volgende kakkerlakshow. Twee stuks, die door één van de bewakers op de bekende wijze onschadelijk worden gemaakt. Waardoor ook wij in de gifdamp in slaap vallen.