Hoogtepunten en 1 dipje

Dinsdag 3 februari

Te snel geoordeeld....vanochtend komt er ineens een vogel wat weghalen. Zwart, gele snavel, te groot voor een merel.
We hebben geen tijd om er meer aandacht aan te besteden. Het is prachtig buiten, de zo'n schijnt en de bergen lokken. Wat een ander gevoel geeft dat!
"Ik doe die sneeuwkettingen er weer af", zegt Ger. Mij best, wie ze er om legt, mag ze er ook weer afhalen. Qua sneeuwkettingen is Gerda eigenlijk 'de vader'.
De wegen zijn niet helemaal schoon, maar goed te doen en die laatste ruige halve kilometer bij de Pre La Joux? Met twee vingers in de neus!

Er staat -10 op het display bij de lift, daar kijken we even van op. Als het wat temperatuur betreft, des te hoger des te lager is dan wordt het serieuze business. Het valt alles mee, zon en geen wind, ook niet op de hoogste pistes.
Wat een prachtige vergezichten! Hier doe je 't voor. We hebben zelden zoveel mooie verse sneeuw gehad; je hoort het bij iedereen knerpen onder de ski's. Nu het grote sneeuwen is gestopt, zijn de meeste pistes weer geprepareerd, hoewel ze hier in de Portes du Soleil altijd een aantal 'verwaarloosde' afdalingen hebben. Daarop wordt dan duidelijk of je het echt kan! Die noemen ze "les pistes de la verite!" Hier moet dus 2x een accent aigu op, alleen ik weet niet hoe ik op die iPad letters met accenten kan maken.

Vandaag gaan we echt aan de Zwitserse kant skiën. Gerda denkt dat het daar minder druk is. Mooie route, mooie pistes en leuk om die kant weer te zien. Ze had gelijk: een stuk minder volk op de weg. Wat een luxe, we zijn bijna alleen op de pistes. En veel minder opgefokte boarders hier. Kortom....andere sfeer, althans vandaag.
Terug over Avoriaz. Waarschijnlijk non-informatie voor velen van jullie, maar voor ons is het feest. Als we aan de laatste afdaling bezig zijn, zegt Ger:
"Zullen we dan toch nog één keer weer naar boven gaan?"
Op zulke mooie dagen is het moeilijk afscheid nemen.

Werd ik toch op de terugweg nog even 'aangereden', waardoor ik viel.
Een man zette zijn board dwars voor m'n ski's. Kwaad dat ik daar van word!! Eerst schold ik hem uit in het Nederlands, geen reactie. Daarna in het Frans en toen zag ik de uitdrukking op z'n gezicht wat veranderen. Verder hield hij wijselijk zijn mond.
Als ik bijna onderuit wordt geskied of geboard, begin ik altijd "lul" te roepen en daarna het Franse equivalent er van: "con".
Het is een probleem dat je niet weet met welke nationaliteit je te maken hebt. Als het een Engelsman is (het zijn nagenoeg altijd mannen) heb je aan "lul" en "con" niks. Verder hoor ik hier mensen Duits, Italiaans, Spaans of Russisch spreken, plus nog wat talen waarvan ik de herkomst niet eens weet. En voor je in tien talen "lul" hebt geroepen, is de dader al 100 meter verder en hoort je niet eens meer. Het valt op dat er nooit eens iemand stil blijft staan en vraagt wat je nou eigenlijk zei.....
Ach, het is gewoon vervelend. Als ik zelf een fout maak en wat breek....soit. Maar elke dag zie je wel iemand die op een klote manier onderuit wordt gehaald. Ik ben bang dat de waarschuwingen "Controle!" en "Respect!" die hier en daar op de pistes staan, iets te vrijblijvend zijn. Genoeg er over.

Voor we naar huis gaan, moeten er postzegels worden gekocht bij de Postes. Want misschien weten de kleinkinderen dan niet meer wat postzegels zijn; een ansichtkaart ontvangen, vinden ze maar wat leuk!