Vrouwen en mannen op de helling
Door: Riet
Blijf op de hoogte en volg Riet de Groote
10 Maart 2016 | Frankrijk, Avoriaz
Dinsdag 8 maart
Op internet wolken, in het echt wolken en sneeuw.
Voordeel: je blijft wat langer in huis rondkeutelen; beetje internet, 'doe nog maar een bakje koffie'...etc.
Internationale Vrouwendag....jawel. Er waren tijden, om te beginnen met de tweede feministische golf, dat het me aansprak. Nu begin ik zo langzamerhand het gevoel te krijgen dat ik tot een zielige groep behoor. In de orde van Lelijke Truiendag, Dag van de Nier, Wereld Brailledag, Landelijke ligfietsdag, Dierendag, Dag van de Handdoek, ik bedoel maar. En ja, ze bestaan echt, die dagen!
Een Vrouwendag, ik weet het niet. Zo langzamerhand kunnen we toch wel komen waar we écht willen zijn? Of vloek ik nou in de kerk? Is er een Internationale Mannendag trouwens?
Goed. Half 12 staan we op een piste boven Avoriaz en in de rondte speurend, zien we wat zon op de hellingen richting Châtel. Van lange duur is dat niet. Met wat meer wind er bij, is het af en toe echt guur. Toch ook leuk om weer aan de kant van Châtel te zijn, bekend terrein.
Op de terugweg naar Avoriaz nemen we ergens een onbedoelde en onbekende afslag, waardoor we gedwongen zijn om helemaal naar beneden te skiën, naar Ardent. Ach ja, 't is een leuke piste en je komt nog eens ergens.
Na een paar uur krijgen we trek in onze meegenomen lunch, die we normaal gesproken op een leuke plek in de zon nuttigen.
"Zullen we naar huis gaan om te eten, in plaats van hier in de sneeuw te staan?", stel ik voor.
"Als het daarna wat opknapt, zijn we zo weer op de piste".
Dat doen we. Het is één van de voordelen van het verblijf in Avoriaz. Je zit midden in het gebied, de pistes lopen als het ware door het dorp en je skiet zo naar huis en weer weg.
Het weer knapt helemaal niet op en we blijven twijfelen, tot we naar van onszelf worden. Dus, ski's aan en de berg op.
Toch nog even flink bezig geweest en de laatste afdaling eindigt zelfs met vrij goed zicht en een flauwe zon. Die hebben we binnen. Morgen meer zon, voorspelt internet.
Het is geweldig dat het zo goed gaat met Gerda's knie. Wat niet iedereen weet, is dat Ger een paar weken voor ons vertrek serieus last van haar linker knie kreeg. Vocht er in en pijn. Huisarts, röntgenfoto's. Er zijn afwijkingen aan de knie, maar met wat rustig aan doen, gecombineerd met oefeningen en advies van een fysiotherapeut, had Ger vertrouwen in de wintersport. En terecht, het gaat eigenlijk heel goed. Alleen, dat willen we graag zo houden, dus de afspraak is dat er niks wordt geforceerd. Skiën zonder diepte te zien, vergt meer inspanning dan skiën met goed zicht, zeker nu voor Gerda. Zij is hierin de maat der dingen, want, zoals ze zelf zegt:
"Ik kan wel tot het gaatje gaan, maar als dat betekent dat ik het morgen moet bezuren, stop ik er nu liever mee". Gelijk heeft ze en...het werkt!
Menu van de dag: Wederom rundergehakt. Verder champignons, ui, knoflook, nog 'meer groentes. Ik weet het niet zo goed meer. Echt vakantie-eten dus, in een situatie waarin wat krapte aan ingrediënten en kookgerei is. Pasta erbij voor het gemak.
Alle vogels van de dag hebben we, denk ik, gehad. Bij ons appartement valt na de alpenheggenmus niets anders meer te zien dan alpenkraaien. Onderweg op de piste of in de lift horen we een enkele keer wat ijl gepiep, maar meer dan dat is het tot nu toe niet.
Bij verschillende mensen heeft mijn verhaal over vreemde, kindonvriendelijke liederen, een snaar geraakt. Voor Gerard, die 'laberdonia' niet uit z'n kop kan krijgen, heb ik als alternatief nog het prachtige Vlaamse lied van 'Den uil die op den peerboom zat', waarvan het refrein (o.a.) luidt:
'van simme dondeine van farionla'. Mogelijk is dit wat moeilijker te onthouden.
Een skie-ergernis:
Er zijn mensen die met een bloedgang (70 tot 80 km/uur) de piste afkomen en daarbij rakelings langs je heen scheren. Als je toevallig op dat moment een skistok wat opzij zou zwaaien of een andere onverwachte beweging zou maken, dan werd je volledig onderuit geskied. Soms gaan ze zelfs over de achterkant van je skies heen, terwijl je even aan de kant staat en zij het nodig vinden om nog tussen jou en de rand van de piste door te racen. Behoorlijk link allemaal. Soms komt de gedachte bij me op dat ze er een soort morbide lol aan beleven.
Daarbij weet je niet zeker of zo iemand zijn snelheid onder controle heeft; er zijn, denken we, mensen die veel harder skiën dan ze eigenlijk kunnen. En dan heb ik het nog niet eens over drank. De meeste mensen die in het skigebied op de terrassen en in de restaurants zitten, drinken alcohol. Al vanaf koffietijd. We houden er daarom altijd rekening mee dat er, zeker in de middag, aardig wat volk op de piste min of meer onder invloed is. En zichzelf daardoor mogelijk wat overschat.
Om op vrouwendag terug te komen, het zijn altijd mannen, die zo rücksichtslos tekeer gaan. Even voor de mannelijke lezers: voel jullie vooral niet aangesproken. We houden niet voor niks van jullie en weten zeker dat jullie je niet op deze manier zouden gedragen.
Waarom anderen dat wel doen? Wie het weet mag het zeggen.
Bonne nuit!
Op internet wolken, in het echt wolken en sneeuw.
Voordeel: je blijft wat langer in huis rondkeutelen; beetje internet, 'doe nog maar een bakje koffie'...etc.
Internationale Vrouwendag....jawel. Er waren tijden, om te beginnen met de tweede feministische golf, dat het me aansprak. Nu begin ik zo langzamerhand het gevoel te krijgen dat ik tot een zielige groep behoor. In de orde van Lelijke Truiendag, Dag van de Nier, Wereld Brailledag, Landelijke ligfietsdag, Dierendag, Dag van de Handdoek, ik bedoel maar. En ja, ze bestaan echt, die dagen!
Een Vrouwendag, ik weet het niet. Zo langzamerhand kunnen we toch wel komen waar we écht willen zijn? Of vloek ik nou in de kerk? Is er een Internationale Mannendag trouwens?
Goed. Half 12 staan we op een piste boven Avoriaz en in de rondte speurend, zien we wat zon op de hellingen richting Châtel. Van lange duur is dat niet. Met wat meer wind er bij, is het af en toe echt guur. Toch ook leuk om weer aan de kant van Châtel te zijn, bekend terrein.
Op de terugweg naar Avoriaz nemen we ergens een onbedoelde en onbekende afslag, waardoor we gedwongen zijn om helemaal naar beneden te skiën, naar Ardent. Ach ja, 't is een leuke piste en je komt nog eens ergens.
Na een paar uur krijgen we trek in onze meegenomen lunch, die we normaal gesproken op een leuke plek in de zon nuttigen.
"Zullen we naar huis gaan om te eten, in plaats van hier in de sneeuw te staan?", stel ik voor.
"Als het daarna wat opknapt, zijn we zo weer op de piste".
Dat doen we. Het is één van de voordelen van het verblijf in Avoriaz. Je zit midden in het gebied, de pistes lopen als het ware door het dorp en je skiet zo naar huis en weer weg.
Het weer knapt helemaal niet op en we blijven twijfelen, tot we naar van onszelf worden. Dus, ski's aan en de berg op.
Toch nog even flink bezig geweest en de laatste afdaling eindigt zelfs met vrij goed zicht en een flauwe zon. Die hebben we binnen. Morgen meer zon, voorspelt internet.
Het is geweldig dat het zo goed gaat met Gerda's knie. Wat niet iedereen weet, is dat Ger een paar weken voor ons vertrek serieus last van haar linker knie kreeg. Vocht er in en pijn. Huisarts, röntgenfoto's. Er zijn afwijkingen aan de knie, maar met wat rustig aan doen, gecombineerd met oefeningen en advies van een fysiotherapeut, had Ger vertrouwen in de wintersport. En terecht, het gaat eigenlijk heel goed. Alleen, dat willen we graag zo houden, dus de afspraak is dat er niks wordt geforceerd. Skiën zonder diepte te zien, vergt meer inspanning dan skiën met goed zicht, zeker nu voor Gerda. Zij is hierin de maat der dingen, want, zoals ze zelf zegt:
"Ik kan wel tot het gaatje gaan, maar als dat betekent dat ik het morgen moet bezuren, stop ik er nu liever mee". Gelijk heeft ze en...het werkt!
Menu van de dag: Wederom rundergehakt. Verder champignons, ui, knoflook, nog 'meer groentes. Ik weet het niet zo goed meer. Echt vakantie-eten dus, in een situatie waarin wat krapte aan ingrediënten en kookgerei is. Pasta erbij voor het gemak.
Alle vogels van de dag hebben we, denk ik, gehad. Bij ons appartement valt na de alpenheggenmus niets anders meer te zien dan alpenkraaien. Onderweg op de piste of in de lift horen we een enkele keer wat ijl gepiep, maar meer dan dat is het tot nu toe niet.
Bij verschillende mensen heeft mijn verhaal over vreemde, kindonvriendelijke liederen, een snaar geraakt. Voor Gerard, die 'laberdonia' niet uit z'n kop kan krijgen, heb ik als alternatief nog het prachtige Vlaamse lied van 'Den uil die op den peerboom zat', waarvan het refrein (o.a.) luidt:
'van simme dondeine van farionla'. Mogelijk is dit wat moeilijker te onthouden.
Een skie-ergernis:
Er zijn mensen die met een bloedgang (70 tot 80 km/uur) de piste afkomen en daarbij rakelings langs je heen scheren. Als je toevallig op dat moment een skistok wat opzij zou zwaaien of een andere onverwachte beweging zou maken, dan werd je volledig onderuit geskied. Soms gaan ze zelfs over de achterkant van je skies heen, terwijl je even aan de kant staat en zij het nodig vinden om nog tussen jou en de rand van de piste door te racen. Behoorlijk link allemaal. Soms komt de gedachte bij me op dat ze er een soort morbide lol aan beleven.
Daarbij weet je niet zeker of zo iemand zijn snelheid onder controle heeft; er zijn, denken we, mensen die veel harder skiën dan ze eigenlijk kunnen. En dan heb ik het nog niet eens over drank. De meeste mensen die in het skigebied op de terrassen en in de restaurants zitten, drinken alcohol. Al vanaf koffietijd. We houden er daarom altijd rekening mee dat er, zeker in de middag, aardig wat volk op de piste min of meer onder invloed is. En zichzelf daardoor mogelijk wat overschat.
Om op vrouwendag terug te komen, het zijn altijd mannen, die zo rücksichtslos tekeer gaan. Even voor de mannelijke lezers: voel jullie vooral niet aangesproken. We houden niet voor niks van jullie en weten zeker dat jullie je niet op deze manier zouden gedragen.
Waarom anderen dat wel doen? Wie het weet mag het zeggen.
Bonne nuit!
-
10 Maart 2016 - 23:58
Marja:
Ja, ik kan het natuurlijk niet laten iets te schrijven over INTERNATIONALE Vrouwendag. Het werk is pas af als er geen Malala´s meer nodig zijn. Zielig? Oh, wat vind ik die vrouwen bewonderenswaardig dapper! Ook hier in het bevoorrechte Westen valt er nog genoeg te wensen. Het ´oude´ woord solidariteit komt bij me op. Een oude vriendin stuurde me het lied: vrouwen, we strijden samen, voor een betere mensenmaatschappij...etc -
11 Maart 2016 - 04:26
Ruud:
Ik ben geen zoetekauw maar die fotos met meringues zien er wel lekker uit. Zo'n kleintje zou er best in gaan.
Hier is het nog steeds 30 graden, dat is al vanaf het begin van het jaar. Zo'n graadje of 5 koeler zou lekker zijn. Maandag vertrekken we naar Melbourne.
Terug komend op het lied van die oude vrouw die dat oorlogsschip in haar mouw stak, de volgende lijn was over het vlees dat zo goedkoop was. Nou vraag ik jullie.... Het geeft een jong kind beslist een verkeerde kijk op de wereld. xx -
11 Maart 2016 - 08:40
Gerrit:
Wat een geluk idd dat het skiën lukt met de knie van Gerda. Zal wel hoofdbrekens hebben opgeleverd zo vlak voor de wintersport.
Trouwens Riet....... Hoe kan het dat jij met skiën goed op de been blijft (kennelijk) terwijl je tijdens het noordelijke hondenavontuur meer in de sneeuw lag te spartelen dan dat je op de slede stond?
Het skigebied ziet er puik uit op de foto's.
Veel plezier verder!
Groet,
Gerrit -
11 Maart 2016 - 10:24
Marjolein:
Wat leuk dat ik zomaar ineens in dit gezellige reisverslag terecht ben gekomen!
Veel plezier jullie!!
-
11 Maart 2016 - 11:47
:
Chapeau Gerda, jij hebt het euvel onder de knie gelukkig. Mooi, ga zo door met beleid, dan komen jullie er wel. En van mij mag de vrouwendag blijven hoor, in bijvoorbeeld Kroatië wordt dat behoorlijk gevierd en ik denk dat best wel zinvol is daar. -
11 Maart 2016 - 11:54
Gerard:
Ik wil niet lullig doen, maar dat ijle gepiep op de piste is toch niet de knie van Gerda he ? ;) Maar verder bemoei ik me er niet mee. Mijn onderscheid in vogelsoorten beperkt zicht tot " vliegseisjes" en "drijfreisjes". En mijn medische kennis gaat ook niet verder dan een bijna- doodervaring tijden een mannengriep. Ski en vogel voorzichtig. -
11 Maart 2016 - 19:24
Gerard :
En als je dan ook nog seisje schrijft weet je hoe slecht het met mijn kennis over de ornithologie gesteld is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
