Aan (bijna!) alles komt een eind
Door: Riet
Blijf op de hoogte en volg Riet de Groote
03 Mei 2010 | Vietnam, Can Tho
Woensdag 28 april. ’s Ochtends vangt Chan ons op met een enthousiast gebracht alternatief voor het afzetten in Saigon. Als wij nou zo graag nog een dag of wat naar zee willen dan rijden we vandaag naar Nha Trang, zij zetten ons af aan Jungle Beach,’ is echt iets voor ons’, zij halen ons daar later weer op, eiland, boot, snorkelen….ho! wat veel info op de nuchtere maag. En binnen een kwartier ons plan van gisteren herzien voor een vaag alternatief? Nu wil het toeval dat de beide mannen in Nha Trang wonen… We lezen snel wat in de ‘bijbel’ over Jungle Beach en denken niet dat het iets voor ons is. Intussen is Thi er bijgekomen, ze zijn dus weer on speaking terms. We blijven bij ons oude plan, Saigon. Daarop verdwijnen de heren en komen tot onze verrassing na 5 minuten terug met een mooi alternatief: We rijden vandaag naar Mui Ne (waar toch 2 overnachtingen beschikbaar zijn) en daar nemen we afscheid. Zij rijden door naar Nha Trang en betalen ons 1 dag voorschot terug. Deal! Via het oude stationsgebouw van Dalat, waarvoor wij totaal geen interesse hebben, rijden we landschaptechnisch gesproken een mooie rit naar de kust. In het Thai Hoa Resort kiezen we een huisje met zeezicht. Bij het afscheidsdrankje biedt Chan verontschuldigingen aan m.b.t. het conflict dat hij en Thi hebben gehad. We sluiten het kort door te zeggen dat ze net mensen lijken en dat het onze lol niet heeft bedorven, waarna we hartelijk afscheid nemen. Oud Vietnamees spreekwoord: eind goed al goed! De motoren de bocht om en wij naar ons huisje, heerlijk vrij gevoel. Eerst maar eens naar het restaurant, niet meer dan een groot afdak, voor een drankje en wifi. We zijn net ingelogd als een meisje naar ons toekomt met het verzoek om even 10 minuutjes naar onze kamer te gaan, daarna mogen we weer terugkomen. Ik vraag waarom en ze zegt dat er wel erg veel muggen in het (open!) restaurant en keuken zitten en daar moet wat aan gedaan worden. Ik vraag: ‘poison?’ zegt zij ‘yes’. We zijn al weg, even bij het huisje zitten dan maar en naar de zee kijken. Na een poosje hoor ik een zwaar gebrom als van een naderende motorboot, maar hoe ik ook kijk, niks te zien. Ineens valt het muntje…de muggen! Ik sta op om te zien wat er precies gebeurt en my God,onder het rieten afdak vandaan komen dikke wolken naar buiten zetten als staat de hele boel in de fik. Door de dichte mist heen komt een man met zo’n apparaat, waarmee bij ons de herfstbladeren worden weggeblazen. Over symboliek gesproken. Uit die blaaspijp bollen de dikke wolken gif. Tot onze ontzetting begint hij nu aan de tuin, het zwembad en de huisjes! We vluchten naar binnen, deur dicht en proberen de grote kier eronder nog een beetje dicht te stoppen. Maar er zijn ook mensen die zich nergens wat van aantrekken en gewoon in het zembad blijven. We kijken elkaar stomverbaasd aan, dit hebben we nog nooit meegemaakt. Voor de muggen? Er hangt toch geen klamboe om dit complex? Wij houden het erop dat het tegen kakkerlakken is, maar dat ze dat niet willen zeggen. Als het gif wat is neergedaald kijken we alsnog onze mail, zoeken schelpen op het strand (echt exotische zijn er bij) en zien de plaatselijke bewoners zakken vol met krabben vangen. Ook in het donker zijn ze met netten en lampen bezig op het strand, een mooi gezicht. De klamboe hoeft niet over het bed…geen mug te zien. En ‘ô tô’ voor auto is ook wel leuk.