An en de Hot pot

Donderdag 22 april.
Om een uur of 10 zijn we dan toch op weg, nadat Gerda de mannen heeft opgehaald. Ze waren niet op de afgesproken tijd bij ons hotel en daar houdt Ger helemaal niet van. De motoren zijn gelukkig van een zwaarder soort dan de Honda’s van de vorige boys. Hoewel je van 150cc nou ook weer niet direct aan de valium hoeft. Eén is van het shoppersoort en de andere meer een toermodel. Beide van Chinese makelij. Ger denkt dat we met deze motoren minder kleine wegjes zullen rijden dan met die Hondaatjes, we zullen zien. ’t Zit in elk geval een stuk beter dan op die brommers. Mooie route langs de Golf van Da Nang in de buurt waarvan we de oude Noord-Zuidgrens passeren. Strategisch punt en gemarkeerd door ruïnes van bunkers, gedenkteken en een aantal toeristenkraampjes. Da Nang is groot, volgens Thi één van de grootste steden van het land. Uurtje of half 4 komen we aan in An en dan zeg je Hoi An! ;-) Toeristisch stadje dat we eerst over wilden slaan, maar qua sfeer en architectuur schijnt het toch de moeite waard te zijn, dat klopt. Het is vast het Marken van Vietnam, maar er zijn weinig toeristen en het heeft een ander soort bouw dan de andere plaatsen die we hebben gezien. Verder stikt het er van de kledingwinkels, waar ze alles voor je op maat maken, ook schoenen en ook binnen een paar uur. Er stroomt een rivier door en in een restaurantje aan de oever daarvan hebben we afgesproken met Thi en Chan. Borrelen en overheerlijk gegeten, bananenbloem- en papayasalade. Wie weet nou hoe een bananenbloem er uitziet, laat staan dat je die kan eten?
Vrijdag 23 april.
We zeggen An gedag voor de eerste dag centraal hoogland. Zoveel groen zien wij niet dikwijls en morgen komt pas de echte jungle zegt Thi. Veel rivieren ook. Bij stops onderweg vertelt hij over het oorlogsverleden; Ho Chi Minh-trail, verbindingen met Laos, waar je hier heel dicht bij zit. Ik moet toegeven dat er nogal wat hiaten in mijn kennis blijken te zitten. Dank zij Ar nu wat minder :). De rijstoogst is aan de gang en overal op straat liggen de rijstkorrels te drogen, soms op papier of plastic, maar ook gewoon op het asfalt. We zien er zelfs een brommertje overheen rijden. Maar er ligt meer, rode pepers, en mais bijv. Verder de heuvels in verdwijnen de rijstvelden en wat overblijft zijn de dichtbegroeide heuvels. Veel vogels te horen met zeer exotische geluiden, maar zien…. ho maar. Dat is niet helemaal waar, we zien knalblauw met groene bijeneters. Qua zien, kan je je hier eigenlijk beter op de vlinders richten. Het stikt ervan en de één nog mooier dan de ander. Groot, veel zwarte, soms gecombineerd met blauw of wit, knalgeel gecombineerd met dito oranje, Delfts blauwe met ook zo’n soort motiefje…. te veel om op te noemen. Verder gebeurt er weinig spectaculairs op het platteland en half de middag komen we aan in Kham Duc een voormalige Amerikaanse basis. Hier is flink gevochten en gesneuveld, waarvan een groot oorlogsmonument bij binnenkomst getuigt. Verder is er ook van allerlei andere dingen één: 1hotel, 1 restaurant en 1 pinautomaat, waar wij naar toe gaan. De vriendelijke vrouwenstem die ons door de pinprocedure leidt, staat in schril contrast met de botte weigering aan het eind om ons geld te geven. PinPin sucks. Kamerwifi in het hotel maakt veel goed en ook de hot pot ’s avonds. Vietnamese bouillonfondue met gamba’s, vis en veel groenten en allerlei dingen die je thuis niet eet, heeeeeerlijk!