Lak Lake

Maandag 26 april.
Eerst een rondrit door een rijke wijk van Buon Ma Thuot, waar een M’nong minderheid woont, die hun geld hebben gemaakt in de koffie. Hun traditionele houten huizen hebben ze laten staan en daarnaast zijn grote nieuwe huizen opgetrokken, waar ze echt in wonen. ’t Getuigt misschien van een ernstige oppervlakkigheid, maar ons verveelt dat traditionele gedoe gauw, hoewel de huizen mooi gebouwd zijn en we het in het Noorden heel leuk hebben gevonden om in zo’n Tai-huis te zijn. Ikzelf zie liever de vele uitingen van communistische propaganda of een megalomaan monument voor Ho en/of het volk. Onderweg bekijken we een waterval. Die is niet op z’n grootst omdat het de droge tijd is, maar toch de moeite waard. Verder vinden we het landschap niet om over naar huis te schrijven, dus laat ik het hierbij. Langs de straten de ontelbare borden met steeds dezelfde teksten ‘Honda Son sua’ ‘Honda Rua xe’ ‘Xe may’… allemaal over reparaties etc. van de brommert. Noooooit meer een Honda! ‘Ca phé’als variatie op café vind ik erg leuk. Via cashewnotenbomen en voedselkleurbolletjesbomen bereiken we onze bestemming. Lak Lake is geloof ik het op één na grootste natuurlijke meer van het land. Op de oever is het gelijknamige resort gebouwd, een aantal huisjes met in elk twee hotelkamers. Verder 2 grote al dan niet authentieke ‘minderheidshuizen’, waar je als toerist in kan overnachten en een traditionele zang- en dansvoorstelling voor je wordt gegeven. Wij hebben geen warm water en qua douche is dat in een aircoruimte toch wel prettig, plus dat er op verschillende plekken water lekt uit het aircomachien. Het water stroom langs de muur. We zetten de prullenbak en asbak onder de ergste lekken. Maar als Thi ons komt ophalen om naar een M’nong dorp te gaan kijken (daar gaan we weer!) regelt hij resoluut een andere kamer voor ons. Het is zo'n 4 km rijden naar het dorp. Bij de ingang ervan is een ca phe, waar we een biertje nemen. Ook Thi, die ons nog moet terugrijden, neemt 2 biertjes en ik heb de indruk dat Chan daar niet blij mee is. Er zijn ook een paar collega Easy Riders, waarvan er één twee jonge vogels aan het voeren is met stukjes vlees. De vogels heeft hij zo uit het nest gekocht en hij vervoert ze op z’n tank in een soort namaaknestje afgedekt met bladertakken. Verder loopt er een jongen rond met een geweer, die een soort valk bij zich heeft. Ja ’t zijn echte vogelliefhebbers, die Vietnamezen, getuige ook de vele prachtige wilde vogels die in kooien hun leven slijten. Maar ook andere dieren kunnen rekenen op een goede behandeling. Bij de waterval zat een aap in een kooi van de maat verhuisdoos en de honden en katten die met z’n tienen of meer in een kooi gepropt achterop de Honda reizen, zijn niet op weg naar een dierenasiel denken wij. En 20 levende kippen in een zak kan ook makkelijk als je net zoveel gaten in de zak maakt en door elk gat een kop steekt. ’t Is maar betrekkelijk, hebben wij ook niet gevangenissen die we dieren’tuinen’ noemen? Voor wie is het nou eigenlijk een tuin… Terwijl alle dieren op film uitgebreid te bekijken zijn.Het resort is een vaste stop, de gidsen ontmoeten er elkaar en drinken samen een flinke neut. Als we het restaurant binnenkomen, merken we dat Thi al flink heeft genetwerkt; hij is aardig aangeschoten. Wij zeggen dat hij vooral lekker bij z’n maten moet gaan zitten en dat doet hij het grootste deel van de tijd. Eerst introduceert hij nog een Ierse dame aan onze tafel. Die vertelt dat ze met een groep van 15 de reis zou maken, maar door de aswolk zijn dat er 3 geworden, zijzelf en een echtpaar. Als hij later weer bij ons komt zitten, kan hij nauwelijks meer articuleren. Hij klaagt ook nog wat over Chan, dat het geen stijl is dat die naar een vriend is gegaan of zoiets, wij knikken maar wat begrijpend en maken dat we weg komen. Maar….dat Chan de hele avond niet is verschenen, heeft vast niet (alleen) met een vriend of collega te maken. Hier is meer aan de hand!