Hello en Goodbye

Hello en goodbye
Zondag 2 mei. Wat je hier allemaal ziet vanuit het hotelraam, een markt bijvoorbeeld, waar Ger tomaten koopt, we kunnen af en toe zo’n zin in een bepaalde groente hebben. Er liggen hier ook bergen avocado’s, maar ze zijn jammer genoeg allemaal veel te rauw om direct op te eten. Wat ik ook zie is dat een mevrouw op een brommertje gekookte rijst verkoopt aan een klant op een brommertje en de hele transactie wordt rijdend afgehandeld, niemand zet een poot aan de grond. Is ’t ie cool of niet? De busrit naar Can Tho eindigt met de oversteek van een heleboel water over de nieuwe brug die een week geleden is geopend. Dat was groot feest en uitgebreid op TV. De beelden waren indrukwekkend en terecht, live mag hij er ook zijn. En je gelooft het niet, de hele brug staat vol met mensen. Complete families installeren zich op het brommerpad, dat trekt weer ambulante handel aan, kortom je komt er met de auto nog net doorheen. Uit de LP hebben we een hotelletje uitgezocht met wifi en het heet Green Hotel. Als de brommertaxi ons heeft afgezet, worden we ontvangen door een uiterst vriendelijke meneer, die honderduit kletst. Het hotel wordt op dit moment verbouwd en heeft ook een nieuwe naam: ‘Hello 2’. Op de vragen die we hebben, o.a. is er ook wifi op de kamer, krijgen we een ontwijkend antwoord. Wel vraagt hij ons het hemd van het lijf over onze verdere reisplannen. Uiteindelijk komt de aap weer uit de mouw, hij wil ons een rit per auto verkopen naar Rach Gia waar de boot naar Phu Quoc vertrekt. Als we ons hebben geïnstalleerd op de kamer, blijkt er geen internetsignaal beschikbaar. Ook niet beneden bij de receptie. Het meisje spreekt nauwelijks Engels, maar ik krijg de indruk dat er meer aan de hand is dan een tijdelijke storing. Dat had die ‘aardige’ meneer ons vergeten te vertellen. We voelen ons erg genaaid en besluiten om te vertrekken, rugzakken dicht, paspoorten weer opgevraagd, brommertjestaxi en gaan. Toen ik nog even over mijn schouder keek, zag ik dat ze ‘Hello 2’ aan het veranderden waren in ‘Byebye 2’. Van schrik kiezen we een beter hotel dan we normaal doen, heerlijk, wat een verschil. Alles doet het en we hebben ook nog uitzicht op de nieuwe brug, vol met de bolletjes van de brugtoeristen. Op de boulevard, waar we vriendelijk worden verwelkomd door Ho, regelen we alle transport, bus naar Rach Gia, boot naar Phu Quoc en vlucht naar Saigon. Heeft wel een hoog ‘opreisgehalte’. En dan ook nog op de fiets, ’t kan niet op. Met de veerboot over de rivier en daar een paar uur rondgereden. Een heel andere kant van Can Tho dan waar wij verblijven. Allemaal heel smalle paadjes met mensen die ontzettend aardig zijn (en behulpzaam, want we verdwalen weer een soort), terwijl we soms bijna over hun deurmat fietsen. Terug in de stad krijg ik een sinaasappelattack, maar als me meer dan 1 dollar voor een sinaasappel wordt gevraagd, gaat de trek over, dan maar aan de Hanoi wodka. De echte trek ’s avonds gestild op een mooie plek aan het water.